Emio Greco | Pieter C Scholten

Emio Greco en Pieter C. Scholten creëerden in 1995 hun eerste gezamenlijke werk; de solo Bianco, dat het eerste deel werd van de trilogie Fra Cervello e Movimento (Tussen brein en beweging). In deze vroege solo’s toonde Greco een nieuwsgierig, zoekend lichaam en geeft de indruk van verbaasd te zijn over wat er gebeurt met zijn eigen bewegingen, op hoe zijn spieren spannen en ontspannen. Hun gedachten werden samengevat in een manifest met 7 dansprincipes, The Seven Necessities (1996), en de invloed daarvan op het lichaam en de toeschouwer. In 1996 richtten ze het dansgezelschap Emio Greco | PC op. In 2009 lieten Greco en Scholten al hun activiteiten opgaan in het International Choreographic Arts Centre (ICK Dans Amsterdam).

Voor hun internationaal succesvolle dansproducties ontvingen Emio Greco | Pieter C. Scholten tweemaal de Zwaan Meest indrukwekkende dansproductie: voor La Divina Commedia: HELL (2006) en ROCCO (2011). In 2021 ontvingen ze een derde, Gouden Zwaan, uit handen van minister van Engelshoven, als waardering voor hun grote bijdrage aan de Nederlandse dans.

Na de internationaal succesvolle dansproducties die Greco en Scholten tussen 1996 en 2001 maakten, verlegden zij met hun dansgezelschap hun grenzen naar opera, muziek en film. Voor het Edinburgh International Festival regisseerden ze twee opera’s, Orfeo ed Euridice en The Assassin Tree. In samenwerking met Toneelgroep Amsterdam maakten ze de voorstelling Teorema. Diverse interdisciplinaire projecten leidden tot de productie van een drieluik geïnspireerd op Dante’s La Divina Commedia: HELL (2006), [purgatorio] (2008), you PARA|DISO (2010). Meer recent werk is Le Corps du Ballet (in 2011 voor Les Ballets de Monte-Carlo en in 2013 voor Het Nationale Ballet) en ROCCO (2011).

Met het locatieproject Addio alla Fine tijdens het Holland Festival 2012 werd de serie ‘Het Lichaam in Opstand’ gelanceerd, een project dat een vervolg kreeg met L’Etranger/One Man without a Cause (2013/14) en De Soprano’s (2014, i.s.m. Opera Zuid). De serie wordt gecompleteerd met Extremalism in het Holland Festival van 2015 en Kindertotenlieder (2017).

Parallel aan Het Lichaam in Opstand ontwikkelde zich een tweede motief: Le Corps du Ballet (The Body of Ballet): hier komt een ander lichaam voort uit de confrontatie van Greco's en Scholtens intuïtieve bewegingswoordenschat met de precisie en virtuositeit van het klassieke ballet. Dit project is gemaakt en opnieuw opgezet voor Les Ballets de Monte Carlo (2011), Het Nationale Ballet (2013) en Ballet National de Marseille (2015). Meer constructieve confrontaties met ballet volgden in werken gemaakt voor het ensemble van Ballet National de Marseille: Momentum (2016) en Les Cygnes et les autres (The Swans and the Others) (2018).

In 2018-2019 presenteerden ze hun tweeluik Appearance-Disappearance die hen ertoe bracht om het essay The Body in Revolt (2.0) aan te vullen met wat ze Rücksichtslos Idealisme hebben genoemd. Daarop luidt Blasphemy Rhapsody (2021) samen met de voorstellingen We Want It All (2021) en Shameless (2020) het startsein van een nieuwe periode waarin Greco en Scholten zich compromisloos overgeven aan de ‘beweeglijkheid van leven’ als overkoepelend motief.

lees meer

7 Noodzakelijkheden

1. Il faut que je vous dise que mon corps est curieux de tout et moi: je suis mon corps
It is necessary for me to tell you that my body is curious about everything and I am my body

2. Il faut que je vous dise que je ne suis pas seul
It is necessary for me to tell you that I am not alone

3. Il faut que je vous dise que je peux contrôler mon corps et en même temps jouer avec lui
It is necessary for me to tell you that I can control my body and play with it at the same time

4. Il faut que je vous dise que mon corps m’échappe
It is necessary for me to tell you that my body is escaping

5. Il faut que je vous dise que je peux multiplier mon corps
It is necessary for me to tell you that I can multiply my body

6. Il faut que je vous dise qu’il faut que vous tourniez la tête
It is necessary for me to tell you that you have to turn your head

7. Il faut que je vous dise que je vous abandonne et que je vous laisse ma statue
It is necessary for me to tell you that I am leaving you and I am giving you my statue

Deze stellingen vormden in 1995, geschreven vanuit een zekere verwondering over en nieuwsgierigheid naar het lichaam, een eerste poging van choreografen Greco en Scholten om dans in woorden te vatten. In het manifest legden ze de basis voor een dansvocabulaire dat terug gaat naar de innerlijke noodzakelijkheden van het dansende lichaam. Tot op vandaag liggen het manifest en de achterliggende motieven - de nieuwsgierigheid naar het lichaam en zijn innerlijke drijfveren – aan de basis van het maken van nieuw werk, het initiëren van onderzoek of het inzetten van overdrachts- en educatieprojecten.

Lichaam in opstand

Voor ICK is het lichaam een nieuwsgierig en grensverleggend lichaam, en vooral ook een sociaal lichaam dat gevoelig is voor maatschappelijke veranderingen als globalisering, digitalisering en versnippering. ICK neemt de constante veranderingen als uitgangspunt en gebruikt het lichaam als venster op de wereld. Via het thema van het lichaam in opstand maken de choreografen, dansers en onderzoekers die verbonden zijn aan ICK nieuwe verbindingen met elkaar, met zichzelf (het eigen lichaam) en de samenleving (andere lichamen).

Spektakel | Lichaam | Wonder

Greco en Scholten hebben inzichtelijk gemaakt welke drie factoren voor ICK noodzakelijk zijn in een voorstelling. De onderliggende gedachtegang van hun eigen voorstellingen bundelen ze in de elementen: spektakel – lichaam – wonder. Deze drie elementen herkennen ze ook in het werk van de door hen bij ICK uitgenodigde en ondersteunde choreografen.

1. Spektakel
De beroering, rustverstoring, schouwspel en tumult. Het is de scheur in het doek, de kanteling in de voorstelling. Het is de opstand. De prikkel voor het brein.

2. Lichaam
Het referentiekader om betekenis aan dans te geven. Het is de overkoepelende term voor een artistiek onderzoek naar alle mogelijke betekenissen die een lichaam kan dragen.

3. Wonder
Dat wat niet te grijpen valt, de openbaring: ‘je snapt het niet maar je voelt dat het klopt’. Het mystieke. De pure schoonheid die zich manifesteert in een tussenruimte.

Video: fra cervello e movimento Bianco

Bianco (1996) Fragment from ICKamsterdam on Vimeo.

Video: fra cervello e movimento Rosso

Fra cervello e movimento: Rosso 5/7, by ICK Amsterdam, Emio Greco | PC (direction and concept) / Erik Lint (video), is licensed under Creative Commons – Attribution-Noncommercial-No Derivative Works.

Video: fra cervello e movimento extra dry

Extra Dry - trailer from ICKamsterdam on Vimeo.

Dansfilm: FRA (2000)

Director: Erik Lint
Producer: Hans de Wolf, Hans de Weers
Co-producer: Henk van der Meulen
Scenario: Erik Lint
Camera: Wouter Suyderhoud
Mixage: Wim Selles
Montage: Erik Lint
Actor: Emio Greco, Bertha Bermudez
Production company: Egmond Film and Television
TV company: NTR

Video - Podium Dans NPO ( 2017 )

PD: 3. Emio Greco & Pieter C.Scholten from Beat the Dutch on Vimeo.

Farewell to End

Artikel geschreven door Emio Greco en Pieter C. Scholten voor Centro Pecci Journal gebaseerd op de ideeën uit de voorstelling 'Addio Alla Fine' : Farewell to end

Prijzen

2021 - de Gouden Zwaan als waardering voor hun grote bijdrage aan de Nederlandse dans.

2012 - Zwaan voor ROCCO als beste dansproductie 2011-2012, VSCD-Dansprijzen, Maastricht

2011 - Dioraphte Dansprijs voor sterke internationale potentie, voor you PARA | DISO

2011 - nominatie Zwaan voor you PARA | DISO als beste dansproductie 2010-2011, VSCD-Dansprijzen, Maastricht

2007 - Zwaan voor HELL als beste dansproductie 2006-2007, VSCD-Dansprijzen, Maastricht

2006 - HELL, Meilleur Spectacle de Danse 2006, Syndicat professionnel de la Critique de Théâtre, Musique et Danse, Paris

2004 - Double Points: One & Two - Time Out Live Award, London

2003 - Premio Danza & Danza, Italië

2002 - Extra Dry - Teatro del Mundo Prize, Argentinië

2002 - Nijinsky Award Nomination, Monaco

2001 - Double Points serie - Sonia Gaskell Prize, Amsterdam

2001 - Double Points: One & Two - Herald Angel Award, Edinburgh

1999 - Philip Morris Arts Prize, Amsterdam

INSPIRATION: THE MULTIPLICITY OF DANCE

De jubileumpublicatie 'Inspiration: Emio Greco en Pieter C Scholten - The multiplicity of dance' is geschreven ter gelegenheid van de twintigjarige samenwerking tussen Greco en Scholten en biedt zowel een academische beschouwing als een speels vormgegeven overzicht van belangrijke voorstellingen van hun werk vanaf Bianco (1996) tot aan Extremalism (2015). Tevens behandelt het boek, naar aanleiding van de specifieke benadering van dans door Greco en Scholten, onder meer ook de actuele stand van het onderzoek binnen de hedendaagse dans, naar techniek, stijl en vocabulaire; principes van het choreograferen; notatie; overdracht en repertoirevorming.