Dag 3 - The Artists Are Present #1

Alexandre Fandard – Comme un Symbole 

De "jeugd uit de voorstad" is dan weer barbaar, schoffie, potentiële terrorist en eeuwige vreemdeling, vaak een mannelijke figuur, veracht, aanbeden, opgeofferd of geërotiseerd. De creaties van Alexandre Fandard als beeldend kunstenaar en choreograaf blijven nooit gefixeerd op één vorm en brengen al deze rotsvaste archetypes op het toneel. In dit nieuwe onderzoek in solo rehabiliteert hij de jeugd uit de voorsteden als symbool.  

Smaïl Kanouté - Never21
Never Twenty One... als het getal 21 een vervloekt getal wordt, een symbool van verkorte levens. 
Is leven zonder de meerderjarigheid te bereiken een leven? Sterven tijdens de kindertijd, wat betekent dat? Dansen van een vermist kind, wat brengt dat teweeg? Een beweging van onschuld?  
En voor dierbaren, welke sporen laat rouw achter in een lichaam? Welke dialoog ontstaat er tussen het zichtbare en het onzichtbare? Wetenschappers zeggen dat het lichaam 21 gram verliest bij de dood. Is dat het gewicht van de ziel? Dat van emoties, lichamelijke energie, herinneringen van een mensenleven?  
In een stedelijke sfeer, getint met sjamanisme, brengt Smaïl Kanouté de woorden en kwalen van de slachtoffers en hun families terug in leven. Door middel van zijn lichaam, veranderd in een grafische sculptuur, een oppervlakte van expressie en aanspraak, een object van veerkracht, een gedenkteken... als ronddwalende geesten zullen ze ons vertellen over hun gestolen, weggerukte, opgeofferde levens. 
Via hem zullen we het moment van de moord herbeleven, maar ook de ontmoetingen en de rollen die elk van hen op zich neemt in deze wapenhandel die de gediscrimineerde jongeren uit arme buurten opvreet. Een onvermijdelijk schaakspel waarin sommigen, gevangen in maffiakringen, gedwongen worden om met hun leven te spelen, en waarin anderen, onschuldig, onverwacht op de baan van verdwaalde kogels terecht komen. 
 
Christian Guerematchi - FUNK (work-in-progress)
FUNK is hoe zwarte lichamen samen bewegen, hoe zij zich laten horen. Het is de levendigheid van de zwarte cultuur, de boogaloo en de soultrain gevoed door de muziek. In deze euforie komt de authentieke en fysieke uiting van vijf performers naar boven. Maar daarin zitten ook de onderhuidse wonden die ongewild door hun ouders aan hen zijn doorgegeven. De witte maskers die ze dragen, weerhouden hen ervan om die te kunnen helen. Het is de al even oude traditie van racisme, en het zich moeten verhouden naar een systeem dat niet ten gunste van hen is.
De dansvoorstelling FUNK is een lichamelijke benadering van de psyche, waarin onze doorgegeven tradities huizen. Choregoraaf Christian Guerematchi laat hiermee zien dat ons gedeelde verleden letterlijk onder onze huid gekropen is. Het lichaam reageert, onbewust, op geïnternaliseerde trauma’s. Anderzijds herkent ons lichaam de culturele tradities - dans, muziek en taal - die in ons bloed zitten. Dit zijn trauma’s en tradities die van generatie op generatie worden doorgegeven. Ze brengen ons in beweging maar kunnen ons ook verstarren: zo staan we nog steeds hulpeloos naar de machtsverhoudingen die ons in een positie drukken.
De muziekstroming funk wordt ook doorgegeven via cultuur. Van generatie op generatie vormt zij - net als jazz en soul - een vruchtbare bodem voor zwarte expressie. Het klinkt door in de disco, in de R&B tot in de house en hiphop van nu. Deze orale tradities van de diaspora worden doorgegeven, maar ook de verzwegen pijn en trauma waarvoor we nog geen plek kunnen vinden.
In deze fysiek intensieve voorstelling put Christian Guerematchi uit het werk ‘Black Skin, White Masks’ van Frantz Fanon. In deze roman bekijkt hij racisme in het kader van de psychologie. Met de kennis die in Fanon’s woorden schuilt, maakt Guerematchi een fysieke vertaling van de ‘black experience’.
In FUNK wil Guerematchi met een gevoelstaal communiceren, die uitdrukking geeft aan de woorden van Fanon. De protagoniste verkondigt temidden van vier fysieke performers met maskers, de stem van moeder natuur. De ‘ancestrale’ vrouwelijke energie waaruit zij zijn geboren, die hen naar hun authentieke zelf wil terugbrengen om te kunnen helen. Ze gaan op zoek naar een taal die puur en onverstoord is, in hun lichamen verborgen.